Punkcja cienkoigłowa w diagnostyce raka piersi

Punkcja cienkoigłowa w diagnostyce raka piersiNowotwór to choroba stanowiąca poważny problem epidemiologiczny i społeczny na całym świecie. W Polsce niestety wykrywalność chorób nowotworowych na wczesnym etapie ich rozwoju jest znikoma, a większość pacjentów trafia do onkologa, kiedy choroba jest już w zaawansowanym stadium, co radykalnie zmniejsza szanse na wyzdrowienie.

Z przeprowadzanych w naszym kraju badań wynika, że większość ludzi celowo unika wykonywania badań profilaktycznych z lęku przed tą chorobą. Pacjenci wolą więc jak najdłużej trwać w niewiedzy, niż zacząć wczesne leczenie. Bardzo ważne są wszystkie akcje społeczne, które mają na celu uświadamianie Polek, że wczesna diagnoza jest kluczowa w skutecznym leczeniu raka piersi. Wcześnie wykryty nowotwór piersi jest w pełni wyleczalny. W dzisiejszym wpisie wytłumaczymy, jaką rolę w diagnostyce tej choroby pełni punkcja cienkoigłowa.

Czym jest punkcja cienkoigłowa?

Punkcja cienkoigłowa znana także pod nazwą – biopsji cienkoigłowej to badanie, dzięki któremu możliwe jest pobranie niewielkiej ilości materiału histopatologicznego z podejrzanej i budzącej niepokój zmiany. Badanie to ma wiele zalet, przede wszystkim jest proste i szybkie, a także mało inwazyjne, dlatego wykonywane jest często bez znieczulenia. Lekarz przeprowadzający punkcję cienkoigłową przy użyciu strzykawki z cienką igłą wykonuje nakłucie piersi albo okolicy dołu pachowego i pobiera materiał ze zmienionego fragmentu. Pobrany w ten sposób materiał trafia później do laboratorium, gdzie jest dokładnie badany mikroskopowo. Dzięki pobranej próbce materiału można stwierdzić, jaki jest charakter zmiany.

Jakie znaczenie ma punkcja cienkoigłowa w diagnostyce raka piersi?

Jeżeli u pacjentki lekarz stwierdzi występowanie podejrzanej zmiany, kieruje ją na kolejne badania, których celem jest postawienie trafnej diagnozy. Żadne działania lecznicze w onkologii nie mogą być podjęte, dopóki nie ma rzetelnego rozpoznania choroby. Kiedy podczas badania USG lekarz wykryje patologiczną zmianę, może skierować pacjentkę na punkcję cienkoigłową, dzięki której możliwe staje się określenie charakteru zmiany oraz dokładne ocenienie stopnia jej zaawansowania. Jednak wynik punkcji cienkoigłowej nie zawsze jest ostateczny, lekarz najczęściej kieruje pacjentkę na kolejne badania diagnostyczne (np. biopsję gruboigłową). Punkcja cienkoigłowa jest używana także wtedy, gdy u pacjentki podejrzewa się wznowienie choroby po zakończonym leczeniu.

Czym jest biopsja cienkoigłowa celowana?

Jest to szczególny rodzaj punkcji cienkoigłowej, który polega na pobieraniu próbki materiału histopatologicznego z zastosowaniem USG albo tomografu komputerowego. Stosując takie pomocnicze metody obrazowe, lekarz może celnie trafić nawet w niewielką i niewyczuwalną zmianę. Biopsja cienkoigłowa celowana jest obecnie uważana za skuteczną metodę diagnostyczną w przypadku zmian torbielowatych oraz jeżeli podejrzewa się przerzuty w węzłach chłonnych. Wykonuje się ją także w przypadku zmian, które są zlokalizowane blisko ściany klatki piersiowej oraz zmianach wyczuwalnych palpacyjnie położonych powierzchownie. Jest to metoda stosowana, kiedy lekarz chce wykluczyć miejscowe wznowienia zmian nowotworowych znajdujących się w obrębie klatki piersiowej.