Punkcja tarczycy. Wskazania i przebieg zabiegu

Punkcja tarczycy. Wskazania i przebieg zabieguPunkcja tarczycy umożliwia pozyskanie materiału do badania mikroskopowego. Na tej podstawie można określić specyfikę zmian występujących w tarczycy. Bardzo często właśnie w ten sposób można wykluczyć lub potwierdzić zmiany nowotworowe. W większości przypadków punkcja pozwala zdiagnozować zmiany zapalne w tarczycy. Może być wykonana również w celu opróżnienia torbieli tarczycy z płynu.

Kiedy należy wykonać punkcję tarczycy?

Na punkcję tarczycy kieruje lekarz endokrynolog. Zwykle również lekarz odpowiadający za przeprowadzenie punkcji decyduje o wskazaniach do przeprowadzenia badania. Najczęściej dzieje się tak wówczas, gdy w badaniu USG wykryta została obecność jednego lub kilku guzków. W przypadku pojedynczego guzka bada się tylko jedną zmianę. Jeśli jednak zidentyfikowano ich kilka, najczęściej dokładnie analizuje się te, które wykazują złośliwy charakter (np. ich wielkość przekracza 4 cm średnicy, co wiąże się z ryzykiem złośliwego charakteru lub gdy guzek słabo odbija fale ultradźwiękowe).

Za sprawą punkcji tarczycy można więc wykluczyć lub wykryć proces złośliwy, co jest kluczowe dla podjęcia późniejszych działań, a więc leczenia lub zaniechania leczenia operacyjnego. Oprócz tego jest to badanie, które pozwala zdiagnozować niektóre rodzaje zapaleń tarczycy. Dodatkowo w jest to skuteczny sposób na opróżnienie zmiany z płynu, dzięki czemu możliwe jest zmniejszenie jej rozmiarów.

Jak przebiega punkcja tarczycy?

Punkcja tarczycy fachowo określana jest jako biopsja aspiracyjna cienkoigłowa celowana pod kontrolą USG (BACC). Badanie wykonywane jest poprzez wykonanie niewielkich nakłuć igłą o grubości od 0,4-0,6 mm. Pacjent nie musi się w żaden szczególny sposób przygotowywać do zabiegu. Do gabinetu należy zgłosić się wyłącznie z dokumentacją medyczną. Wcześniej zwykle przeprowadzany jest krótki wywiad o współistniejących chorobach. Punkcja nie jest bolesna, dlatego nie wymaga znieczulenia.

Zabieg przeprowadza patomorfolog wraz z radiologiem. Radiolog przykłada do miejsca zmiany USG, a patomorfolog wkłuwa w nie igłę, a następnie aspiruje (czyli wyciąga) materiał do badania. Po zabiegu w miejsce nakłucia zakładany jest niewielki opatrunek.